Hayatımızda işe yada okula devam ederken kimi zaman sıkılır kimi zaman eğleniriz. İyi yad ettiğimiz zamanlar çevreye uyum sağlayıp gülebildiğimiz ortamlar olurken kötü zamanlarımızda bir uyumsuzluk söz konusudur. İnsanın çevresinde gülebildiği bu anlar olmadan yaşama devam edebilmesi ve yaptığı şeyi sevebilmesi ne zordur. Zevk almadığınız bir işte ömür geçiremezsiniz. Hayatı zorlamak yerine kendimize göre modifiye etmek gerekmez mi? Sohbet hatları kuramadığınız ortamlarda yaşamak ne zor değil mi? İşin zorluğu bir yana birde suratsız insanlarla üç kuruş için katlanmaya değer mi? En kötü mekanları güzelleştiren insanlar iken cennet sarayları da kötüleştiren insan değil midir? Bu nedenle ilk sorgulamamız gereken şey çevreyle sohbet hatları kurabiliyor muyuz? Kendinizi yalnızlığa mahkum eden ortalar yerine nezih ve pırıl pırıl insanların olduğu mekanları yaşamaya ne dersiniz? Biraz değişiklikle hayatımızı güzelleştirmek mümkün. Ancak öncelikle kendimize sormamız gereken bir soru var. Ben iletişime açık mıyım? İnsanlarla doğru etkileşime girebiliyor muyum? Siz kendinizi çevreye açabildiğiniz sürece çevreden gelen sohbet hatlarını hissedeceksiniz. Gülümseten anlar yaratamadığınız bir ortamda kalmak yada olmak size ancak zarar verir. Duygularınıza hakim olarak yönetmeniz gereklidir.